Transportfestival Passion4trucks Mist Zijn Start Niet - Bouwmat

Wethouder Carolien Gehrels mocht ook vandaag een prijs uitreiken: de Frans Banninck Cocq penning werd aan Anthon Beeke toegekend, een gemeentelijke onderscheiding voor mensen die zich minstens tien jaar voor Amsterdam hebben ingezet, en dat heeft hij. Op het netvlies van menig Amsterdammer staan zijn affiches gegrift. Het hoofd van Benno Premsela bijvoorbeeld, wit geschminkt - neus, ogen en mond geschilderd in de primaire kleuren, edoch met een groene tulp tussen de tanden! Knipoog op billboardformaat overal in de stad te zien - zenith coverband.

Het meest heb ik genoten van zijn levensgezellin Lidewij Edelkoort die in woord en beeld(schermen) Le grand bébé die Anthon was aan ons openbaarde in unieke liefdestaal. De kunst van het spreken ligt waarlijk in de gave de toehoorder te kunnen meenemen op een reis, een verhaal, zodanig verteld dat de toehoorder zichzelf vergeet en totaal opgaat in de gedeelde ervaring.

Onze zintuigen mochten tussen de sprekers door uitrusten, luisterend naar pianiste Iris Hond, die Frederic Chopin en Franz Liszt deed herleven. Aan het eind van deze heerlijke hommage werd door de laatste spreker, James Victore, een scheurlint de zaal in gestuurd als een lasso. Ik wist onmiddellijk dat ik zo vrij mocht zijn - denkend aan de brandslang die de Franse happenaar Jean-Jacques Lebel (1936) ooit op Ibiza liet uitrollen en dragen door de licht beduusde bevolking - en scheurde af .

Simons dierbare stiefdochter Talitha Huges - zelf ontwerper - had zich aangeboden als mijn 'chaperonne' en dat voelde goed. Opmerkelijk aan deze avond was dat velen elkaar kenden uit het grafische verleden. School, opleiding, stage, leraren en leerlingen. Men was voelbaar opgetogen elkaar weer te zien en daar zijn zulke feesten immers voor bedoeld! Fijn dat ik erbij mocht zijn, dank jullie.

Wie had dat ooit gedacht. Bijna alle pijlen op mijn boog heb ik nu afgeschoten. Het werd de hoogste tijd nu de bodem van de schatkist in zicht is. Dat beangstigt mij nog steeds geenszins, maar waarop ik dat baseer is raadselachtig, ook voor mijzelf. Het leven ontvouwt zich en ik bewandel de weg die voor mij ligt.

Kevin Kinnaer Boeken Of Inhuren - De Artiestenstal

Daar mag ik binnenkort een paar keer optreden en ik spreek de hoop uit dat het daar niet bij zal blijven. Ja, een aardig lijstje van optredens begint zich af te tekenen in de nabije toekomst en ik heb er zin in. Of ik ook de poëzie van Simon zou willen voorlezen vroegen Remco en Johan van Schrijvers School Samenleving mij vanochtend bij het intake-gesprek en mijn antwoord laat zich raden.

Ik mocht haar adviseren over haar tuin en wij bekrachtigden onze afspraak voor 12 september in de Buiksloterkerk (zenith coverband). Sebastiaan van Delft bespeelt het orgel, Saartje (ex)celleert en ik mag mijn stem laten horen nu Simon er niet meer is. Ik zie de baby voor mij in een biezen mandje in een hoekje van de kerk: hij glimlacht als hij zijn moeder hoort spelen.

Dat juichte ik van harte toe. Stoer en zacht tegelijk Simon Weeda; ik kon mij daarin moeiteloos vinden. Heerlijk om te zien hoe supergelukkig mensen kunnen zijn in afwachting van het meest normale ter wereld: het krijgen van een kind. Het grootste wonder is ook de grootste natuurwet en ik zeg daarvan: Als de gelukkige mensen geen kinderen meer op de wereld zetten, dan is de wereld er pas echt slecht aan toe! En wat was ik blij even hun geluk te mogen delen.

Kortom, het leeft, het is lente en er is een boel te doen. De toekomst lonkt. Morgen verwacht ik een cameraploegje om een item te maken voor de OBA over het gebruik van genotmiddelen. Het is voor een symposium Kom uit de fles bedoeld. Men had kennelijk één regel uit mijn boek goed onthouden, te weten mijn hoop in mijn eentje geen alcoholist te worden nu er niemand meer is om mij een halt toe te roepen.

Ik wierp nog even tegen dat ik misschien niet de juiste persoon was om iets af te zweren, want dat ben ik niet van plan. En dat was gelukkig ook niet de bedoeling. Wij wachten af. Mijn thema zal zelfbeheersing zijn - want daar gaat het om - en hoe lichaam en geest in mijn geval uiterst plezierig met elkaar omgaan omdat er naar elkaar geluisterd wordt. zenith coverband.

Coverband Huren

Politiek op dat niveau vreet mensen op, je zag het met hem gebeuren. Drie jonge kinderen, een wijs besluit als je daar bewust voor hebt gekozen. Dan wil je ook van ze kunnen genieten. Menselijk - zenith coverband. Camiel Eurlings, kroonprins van het CDA heeft zich kort geleden om dezelfde reden ook teruggetrokken.

Maar de grote klap op de vuurpijl was het bericht dat Job Cohen een gooi doet naar het allerhoogste ambt en per direct bburgemeester-afr is!!!!!!! Lijsttrekker van de Pvd, A wordt hij en dat is zo'n onoverwinnelijk goede keuze dat iedere andere daarbij verbleekt. Hij als onze minister-president geeft ons weer reden om in een coherente samenleving te kunnen gaan geloven.

De enige op wie heel Nederland kan vertrouwen en die met zijn innerlijke rust en overwicht op alle fronten opponent Wilders de wind uit de zeilen zal blazen, een diepe zucht is eigenlijk al genoeg. Ik parafraseer - Negen jaar lang is hij met hart en ziel burgemeester van Amsterdam geweest, hij laat met pijn in het hart de lijnen los die hem met al diegenen verbinden die zo hard werken om Amsterdam te dienen (zenith coverband).

Na Haarlem, Groningen, Leiden, Maastricht, Den Haag en Amsterdam tenslotte, was dit zijn stad. Dit is nu wat ik organische groei noem. Hij heeft een visie die wij live op AT5 konden volgen bij de eerste persconferentie. Trots en nieuw elan, waren zijn woorden, binnen Europa kritisch en met open ogen ons mannetje staan, verbonden zijn met de wereld is de grote opdracht die hij zich stelt en Vrijheid is ons hoogste goed.

Eberhard van der Laan, Amsterdammer, lijkt mij goed, Guusje ter Horst liever niet, maar Femke Halsema weer dolgraag. Frank de Grave zie ik het liefst op het ministerie van financiën en Boris Dittrich vind ik aan de te zachte kant voor onze rauwe stad, maar wie ben ik. Hans van Mierlo (1931-2010) in december 2006Foto: Joost van den Broek/de Volkskrant Alle aandacht voor deze megasprong van C van A naar D overschaduwt de dood van Hans van Mierlo - misschien wel een zegen voor zijn nabestaanden maar niet voor de partij.

Sixpact Coverband

Ik weet nog exact wat ik aanhad, zo gaat dat als iemand zo aantrekkelijk wordt bevonden als hij (zenith coverband). "Mooie laarzen heb je aan" zei hij toen ik lichtelijk opgewonden de koffie mocht serveren in de studeerkamer van mijn vader; kniehoog van donkerbruin soepel suede. 9 juni zal het ons leren.

Eigenlijk had ik de herhaling op Nederland 2 willen zien van kostuumdrama De Troon, over ons vorstenhuis in vroeger tijden; dan kon ik morgen intunen op deel twee (Partyband). Bij het aanflitsen van de televisie die ik zelden bekijk, belandde ik meteen op AT5 waar deze nieuwsberichten over elkaar heen rolden.

Woensdag 10 maart 2010 Het Boekenbal Vannacht om half vier thuis (zenith coverband). Ik was gaan lopen - woon immers vlakbij - maar halverwege verlangde ik zo hevig naar mijn warme nestje dat ik een taxi aanhield. Voor het eerst in lange tijd weer eens heerlijk gedanst, in mijn eentje en uiteindelijk helemaal alleen in het zaaltje waar de hele avond 'ons soort muziek' werd gedraaid door Op welke muziek weet ik niet meer, mijn lichaam wilde en dat was genoeg.

Dat mocht en op die verrukkelijke, tenslotte lege dansvloer - het was al laat en langzaam druppelt iedereen dan een verdieping lager en nog een - kon ik uit de voeten alsof Simon erbij was. Ik had natuurlijk wel wat op en dat moet ook om mijn lichaam alles te kunnen laten doen waar het zin in heeft (zenith coverband).

Eva Maria Staal (Probeer het mortuarium) en auteur Harry Vaandrager (neefje van CB) nodigden mij uit samen met hen de bordjes vol te scheppen, ik ontmoette Wanda Bommer (Engel), Imme Dros (vele Zilveren Griffels) en haar man Harrie Geelen, Hans Dorrestijn. Kortom, het was fijn. zenith coverband. Met Robert en Lynn mocht ik meerijden naar de Stadsschouwburg.

Coverband Brabant

three is a crowd. Ik besloot Jackie van de Reijt in de kou gezelschap te houden, die wachtte op Vic en samen zagen we de witte limousine voorrijden met Joost Zwagerman en familie, Harry Mulisch arriveren gearmd met zijn vrouw en zijn uitgever en de balgasten samendrommen in afwachting van hun moment.

Ik had de hoffelijke geste van de CPNB niet begrepen: twee kaartjes met hetzelfde stoelnummer - dus dat kon niet, was mijn gedachtengang geweest en daarom had ik het tweede kaartje niet meegenomen - maar bedoeld voor gasten voor wie geen plaats is in de zaal maar wel op de dansvloer vanaf een uur of tien.

Volgens Vic was het fighting for the cards en dat is altijd zo geweest, kon ik weten. Coverband boeken. Ongelooflijk warme woorden vielen mij ten deel bij het welkom. Scheidend directeur van de CPNB en tevens gastheer Henk Kraima begroet altijd samen met zijn echtgenote iedere gast persoonlijk. Zij omhelsden mij en hij zei: 'Ik heb vanmorgen niet gedacht aan mijn afscheid en ook niet aan dat het de 75ste boekenweek is, ik dacht dit is het eerste boekenbal zonder Simon.' Dank je Henk.

Anthon wordt 11 maart zeventig jaar. Ik bleek te zitten in het hooggeplaatst-maar-nu-niet-in-functie vak en voelde mij bevoorrecht. Het programma was goed en in de wandelgangen weet ik mij thuis. Dit is mijn wereld, hier tref ik mijn vrienden, maar wie weet was ik er voor het laatst. Sommige mensen heb ik ontweken, anderen aangesproken, ach, het zijn er zoveel.

Ook ik maakte ze niet op. Eigenlijk gedroeg ik mij precies zoals wij altijd samen deden, Simon en ik, wij dronken veel bier, rookten een stickemannetje en bleven hangen in het zaaltje met de beste muziek (zenith coverband). Drie keer had ik het zaaltje al verlaten om mij naar beneden te begeven, maar drie keer hoorde ik in de verte dan weer mijn muziek en keerde ik op mijn schreden terug.

Deep Purple Coverband

Woensdag 3 maart 2010 Vanmorgen gaf een folder in de brievenbus de doorslag voor mijn stemgedrag bij de verkiezingen voor de Gemeenteraad en deelraad Centrum in Amsterdam. Met meer dan gewone belangstelling heb ik de afgelopen tijd de politieke debatten gevolgd op de televisie en in de kranten. Wat een landje, wat een volk, wat een eigenbelang (zenith coverband).

En dat zal op 9 juni weldegelijk mijn voorkeur zijn, want ik houd niet van de Partij van de Arbeid. Alleen op Joop den Uyl, die bevlogen politicus van weleer, stemde ik van harte. Wim Kok, Ad Melkert en zelfs Wouter Bos stonden en staan mij doodgewoon tegen, maar Lodewijk Asscher vind ik wel weer heel erg goed en ik houd van onze burgervader Job Cohen.

Zoveel keus als men ons wil doen geloven is er namelijk niet, en dat weet ik uit de tijd dat mijn vader nog secretaris-generaal van het ministerie van Algemene Zaken was van 1972 tot 1986. Femke Halsema is trouwens altijd mijn favoriet als ik haar zie en hoor spreken. Een rust en zelfbewustzijn straalt zij uit waar haar mede-debaters wat van kunnen leren.

Ik haalde dus de krant van beneden en trof daar deze flyer - gisterenavond verspreid - en dacht: van deze man moeten wij het hebben. Ik houd van Marokko, ben innig bevriend met de Marokkaanse familie Kaddour uit Amsterdam Noord - onze onvolprezen slager en zijn zoon - en iedere hetze moet worden afgestraft.

Zo dom, want ik denk dat velen met mij ineens over een denkbeeldige streep werden getrokken. de Volkskrant woensdag 3 maart 2010 Dit is een man die zijn best doet en aan wie menigeen een voorbeeld kan nemen. Hij durft naar de toekomst te kijken en heeft kennelijk een ideaal voor ogen.